Najlepsze książki dla niemowląt, rocznych dzieci i dwulatków Książki dla maluchów cz. 8
Pamiętam, jak zaczynałam moją przygodę z książkami dla dzieci po raz drugi, czyli kiedy mi się urodziły dzieci. Byłam zielona. Księgarnie stacjonarne, które odwiedziłam na mojej drodze, też były takie sobie i szczerze mówiąc, to średnio co dało się wybrać. Tak więc, kiedy patrzę na mój pierwszy wpis o książka dla maluchów, to uśmiecham się do siebie, trochę to z pobłażliwością, trochę z ironią. Postanowiłam jednak, że tego wpisu redagować nie będę:
Od mojego pierwszego wpisu minęło już trochę czasu. Czasu, który wzbogacił mnie w doświadczenie i obserwacje. Nam się urodziły dzieci, przyjaciołom, sąsiadom. W ciągu tych lat część książek się sprawdziła, część nie. Część się sprzedało, część dalej mamy na półkach, choć z niektórych książek już dzieci powoli wyrastają, ale i tak nie możemy wyobrazić rozstania z nimi.
Jaka więc powinna być książka dla najmłodszych, by została z nami przez lata? Na pewno wiele tu zależy od Was, czyli czytelników. Pewnie niektórzy z Was popukają się w czoło, myśląc: „serio, to są najlepsze książki dla niemowląt, roczniaków i dwulatków?”. Obserwując jednak dzieci wokół nas, właśnie te książki należały do najukochańszych. Pojawiały się w różnych domach i w różnych językach. Były też najczęściej przez moich znajomych i mnie polecane i dawane w prezencie.
Postanowiłam Wam dziś przedstawić trzech cudownych autorów dla dzieci; są to: Canizales, Eric Carle i Hervé Tullet. Każdy z nich ma w swoim dorobku wiele pozycji dla najmłodszych. W tym wpisie skupiłam się na książkach z kartonowymi stronami, a autorów postanowiłam opisać alfabetycznie. Każdy z nich jest inny, więc każdy w swojej dziedzinie jest mistrzem.
Canizales
Canizales to autor i ilustrator książek dla dzieci. Jego utwory zostały przetłumaczone na wiele języków. Książki Canizalesa wspaniale nadają się do aktywnego czytania z dziećmi, rozwijają wyobraźnię najmłodszych i wprowadzają relatywizm w postrzeganiu, czyli uczą dzieci, że w zależności od tego z jakiej perspektywy na coś patrzymy, może to okazać się czymś innym.
„Plusk!” Canizales
Bohaterem książki jest chłopczyk, który kąpie się. W trakcie kąpieli wyobraża sobie, że spotyka różne zwierzęta morskie, które w rzeczywistości są częściami ciała taty, np. ramię taty to wieloryb.
Więcej o książce „Plusk!” przeczytacie w recenzji:
„TA-DA!” Canizales
Tę książkę nazwałaby „klasyczny Canizales” 🙂 Wszystko co widzimy na jednej ilustracji zmienia się w inny przedmiot lub zwierzę po przewróceniu strony. Koń staje się zebrą, kanarek papugą, itd.
„Do góry nogami” Canizales
Autor zabiera czytelników to świata pełnego kolorów, który co rusz nas zaskakuje i udowadnia, że to, co widzimy, ukazuje przed nami nowe oblicze, gdy podczas obserwacji użyjemy naszej wyobraźni.
„Mniam!” Canizales
„Mniam!” czyli kto kogo zjada. Cała historia zaczyna się od malutkiego liścia. Kto go zjada? Gąsienica. A kto zjada gąsienicę? Itd. „Mniam” to mini lekcja przyrody, która pokazuje dziecku, jak wygląda odżywianie w świecie zwierząt. Nie bójcie się jednak, kiedy w łańcuchu pokarmowym pojawi się kot. Koniec końców, kota nikt nie zje 🙂
„Czyje jest morze?” Canizales
Canizales w tej książce postanowił poruszyć bardzo ważną kwestię: zanieczyszczenie środowiska, w szczególności mórz. Najmłodsi dowiedzą się, co powinno znajdować się w morzu, a co nie.
Więcej o książce „Czyje jest morze?” przeczytacie tutaj:
Eric Carle
Amerykański autor i ilustrator książek dla dzieci. Stworzył wiele i znany jest na całym świecie. Muszę Wam przyznać, że bardzo sceptycznie podchodzę do rzeczy lubianych przez wielu, bo zdarza się często, że są one lubiane, bo nie wypada ich nie lubić. Dlatego nasza przygoda z książkami Erica Carle’a rozpoczęła się małymi krokami. Ale patrząc z perspektywy czasu, muszę przyznać, że Carle, to autor, którego książki można kupować w ciemno, a na swoją sławę jak najbardziej zapracował. Każda książka to nie tylko historia, która albo jest już legendą w świecie literatury dziecięcej, albo się nią wkrótce stanie, ale również możliwość nauczenia dzieci czegoś, a to kolorów, a to kształtów, liczb czy wiedzy o świecie.
„Bardzo głodna gąsienica” Eric Carle
„Bardzo głodna gąsienica” to klasyka literatury dziecięcej dla najmłodszych. Historia bardzo głodnej gąsienicy, która nie może się najeść, a więc je i je. Aż w końcu wije kokon i zamienia się w motyla. W swojej książce Carle do opowieści włącza nazwy dni tygodnia, przez co przybliża dzieciom ideę przemijającego czasu, uczy nazw dni tygodnia, liczb oraz pokazuje cykl rozwojowy motyla.
Książkę mamy akurat po niemiecku ?
„Konik morski” Eric Carle
Jedna z najpiękniejszych książek dla najmłodszych. O świecie podwodnym i troskliwych tatusiach.
„Kameleon” Eric Carle
Wraz z tytułowym bohaterem książki, kameleonem, udamy się w podróż po świecie zwierząt i kolorów. Dzieci poznają też zwyczaje kameleonów i przekonają się, że tak naprawdę to najfajniej jest być sobą.
Więcej o tej wspaniałej książce dla najmłodszych przeczytacie tutaj:
„Tato, zdobądź dla mnie Księżyc” Eric Carle
Poetycka opowieść o Księżycu i miłości ojca do córki. Monika przed snem patrzy przez okno i widząc Księżyc, myśli, że chciałaby się z nim pobawić. Prosi więc tatę, by zdobył jej Księżyc. Tata wyrusza więc, by go dla córki zdobyć. I nawet mu się to udało, tyle że Monika długo się z Księżycem nie pobawiła, bo po kilku dniach zniknął. W tej pięknej historii Carle zwraca uwagę najmłodszych na zjawisko faz Księżyca.
„Biedronka” Eric Carle.
Zabawna i edukacyjna historia pewnej biedronki. Pięknie ilustrowana opowieść, która zapoznaje dzieci z porami dnia i zegarkiem.
„Śnieżne marzenie” Eric Carle
Zimowa opowieść o gospodarzu i jego zwierzętach oraz nadchodzących świętach. Oprócz poetyckiej zimowej atmosfery znajdziecie tu okienka do otwierania oraz naukę liczebników porządkowych.
Hervé Tullet
Francuski artysta, ilustrator i autor książek dla dzieci. Esencja aktywnego czytania z dziećmi. To nie są pozycje jedynie do czytania, a do wspólnej zabawy i tworzenia. Książki Tulleta są jak warsztaty sztuki dla dzieci, które pamiętam z muzeów. Wyobraźnia, eksplozja pomysłów, artyzm. Chylę czoła. Zawsze.
Książki Tulleta, które Wam zaprezentuję, to jedynie niektóre z jego fenomenalnych publikacji dla dzieci. Postanowiłam pokazać Wam te z twardymi stronami, które mamy. Dla trochę starszych dzieci z całego serca polecam książki o kolorach oraz serię o Turlututu.
„The Game of Sculpture” Hervé Tullet
Książka, którą w ostatnie święta sprezentowałam 1,5+ synkowi mojej koleżanki. Książka, która zachęca maluchy do tworzenia nowych, różnobarwnych i wielokształtnych instalacji. Ćwiczymy równocześnie motorykę małą i wyczucie balansu. Ta książka jest fenomenalna.
„Zabawa w oczka” Hervé Tullet
„Zabawa w oczka” można nazwać katalogiem masek. Książka ma w sobie wycięte otwory na oczy, przewracając kolejne strony możemy wcielić się w inne postacie: w robota, ufoludka, potwora, itd. Maski mogą „przymierzać” nasze dzieci albo my, czytający.
„The Game of Mix-up Art” Hervé Tullet
Trzymając tę książkę w rękach, mam wrażenie, że to ją „czytali” w dzieciństwie abstrakcjoniści 🙂 W „The Game of Mix-up Art” tworzymy obrazy i bawimy się kolorem i kształtem.
„Zabawa liniami” Hervé Tullet
Przypomina trochę poprzednią książkę. Jednak tu, są to zawsze różowe „linie” na żółtym tle. Paski, szlaczki, kreski, wstążki. Wystarczyć przewracać kolejne strony, by zobaczyć jak wiele kompozycji artystycznych da się z nich stworzyć.
„The Game of Mix and Match” Hervé Tullet
Co Wam wyjdzie jeśli zmieszacie serce z jabłkiem, albo ślimaka z cytryną? Odpowiedź na te i wiele innych szalonych pytań znajdziecie w książce. Przewracając kolejne „klapki” tej książki możecie albo starać się ułożyć z dziećmi kształty w całość, albo stworzyć nowe zaskakujące kompozycje.
„Ruszaj w drogę” Hervé Tullet
„Ruszaj w drogę” można by inaczej nazwać „poprowadź paluszkiem”. Przykładamy palec do linii, która w dotyku przypomina trochę aksamit, zamykamy oczy i przesuwamy palec po linii. Podróż odbywa się w naszej wyobraźni.
„Gra luster” Hervé Tullet
Książka lustro. Dziecko odkrywa tu swoje odbicie, czasem jedno czasem kilka. Odbicia zmieniają się, ruszają razem ze stronami książki. Oprócz własnego odbicia widzimy też odbicie otaczającej nas przestrzeni oraz innych stron książki.
„Gra cieni” Hervé Tullet
Jedna z moich ulubionych w tej serii. Do okrywania tej książki potrzebna będzie latarka lub telefon z latarką 😉 Cienie rzucamy na ścianę lub sufit. Wspaniała zabawa. Bogactwo kształtów, w których odnajdujemy tym więcej, im dłużej się im przyglądamy. Może zachęci Was do zabawy w teatrzyk cieni lub sięgniecie po bajki na kliszach na rzutnik sprzed 40-stu lat…
„The Game of Light” Hervé Tullet
Podobna do “Gry cieni”. Mniej skomplikowane i wieloznaczne kształty, bardziej przyjazne najmłodszym czytelnikom.
