Nauka czytania metodą Domana dla 4-latka

Nauka czytania metodą Domana dla 4-latka

W moim pierwszym artykule na temat metody Domana „Nauka czytania i matematyka metodą Domana”napisałam Wam w skrócie na czym polega metoda oraz jakie znajdziecie pomoce dydaktyczne. Teraz czas podzielić się z Wami tym, jak u nas w praktyce sprawdziła się nauka czytania według Domana.

Przygotowania

Przygotowania do rozpoczęcia nauki metodą Domana zajęły mi dość sporo czasu. Po pierwsze, szukałam odpowiednich materiałów, które ostatecznie znalazłam na stronie Wydawnictwa WczesnaEdukacja i to z nimi postanowiłam pracować. Po drugie, jak już doszły do mnie materiały, to zaczął się u nas miesiąc pod hasłem szpitali i operacji, więc postanowiłam poczekać z rozpoczęciem nauki, do momentu aż się wszystko w miarę ustabilizuje, co z perspektywy czasu nie uważam za warunek, który koniecznie musi być spełniony. Dlaczego? Wyobrażałam naukę czytania bardziej jako pracę i naukę, niż zabawę, więc sama chciałam być gotowa i zapewnić dzieciom optymalne warunki. Okazało się jednak, że jest to rzeczywiście czytanie w zabawie.

Harmonogram nauki

W zestawie materiałów do nauki czytania znajdują się 3 harmonogramy:

– 5 zestawów po 5 słów (każdy zestaw powtórzony 3 razy dziennie)

– 3 zestawy po 5 słów (każdy zestaw powtórzony 3 razy dziennie)

– 1 zestaw po 5 słów (powtórzony 3 razy dziennie)

Który zestaw wybrać? Między prezentacją zestawów powinno zrobić się co najmniej 30 minutową przerwę. Mój czterolatek chodzi do przedszkola, więc jakby tu dnia nie układać, 1 zestaw po 5 słów 3 razy dziennie jest dla nas najlepszą opcją (szczególnie, że chcemy też niedługo wprowadzić matematykę). Uczymy się tego samego, co w harmonogramach na 5 zestawów i 3 zestawy, robimy to jednak wolniej. Ale na czasie mi akurat tu nie zależało. Najważniejsze było dla mnie by miło spędzać czas z dzieckiem i w ramach zabawy rozwijać jego potencjał. Poza tym, byłam święcie przekonana, że przy każdym innym harmonogramie moje dziecko znudziłoby się nie tyle nauką, co byciem odrywanym od swoich zajęć i zabaw na naukę czytania. Tak więc zanim wybierzecie harmonogram zastanówcie się, który z nich pasuje do Was i Waszego dziecka najlepiej. Myślę, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Jak wygląda sesja: wskazówki do nauki z 4-latkiem

Sesja wygląda tak: wyciągamy 5 kart z pudełka (zgodnie z harmonogramem) i prezentujemy je dziecku unosząc każdą kartę na wysokość oczu dziecka, ale tak by nie mogło dotykać rączkami. Gdy pokazujemy kartę z napisem mama mówimy: „Tu jest napisane mama”. Chowamy kartę i pokazujemy następną.

Wskazówka nr 1: Ucząc czytania metodą Domana dziecko w wieku przedszkolnym, warto wykorzystać optymalnie czas. Ja na przykład często robiłam sesję przy stole po posiłku. Zauważyłam, że przedszkolak umie się zupełnie inaczej skupić nić niemowlak, więc sesje robiłam w różnych miejscach w domu i bez stałego rytuału. Zosia bardzo te spontaniczne kilkusekundowe „zabawy w czytanie” polubiła i chętnie w nich uczestniczyła. Warto też pamiętać, że zmiana miejsca nauki ma pozytywny wpływ na zapamiętywanie, więc nie musicie ograniczać sesji jedynie do domu.

Wskazówka nr 2: Jeśli dziecko jest niechętne, zmęczone lub rozproszone, odłóż na później. Ja osobiście wolałam robić niekiedy jedną sesję mniej dziennie, jeśli coś nie wychodzi, niż na siłę szukać możliwości.

Wskazówka nr 3: O ile przy nauce niemowlaka jasne jest, że nie dacie mu kart do rąk, bo zabawa kartami kończy się ich gryzieniem, to w przypadku przedszkolaka musicie zaakceptować, że jeśli macie żywe i kreatywne dziecko, będzie ono chciało czynnie uczestniczyć w nauce czytania. Przedszkolaki chłoną wiedzę bardzo szybko, więc będą próbowały dokończyć sesję za Was, przeczytać wyrazy misiom czy młodszemu rodzeństwu. Ja zawsze pozwalałam na ten czynny udział. Co prawda, przy wprowadzaniu nowego materiału to ja sama najpierw czytałam, ale jeśli zauważyłam, że Zosia potrafi przeczytać wyrazy sama, dawałam jej wolną rękę.

Wskazówka nr 4: Entuzjazm, entuzjazm i jeszcze raz entuzjazm. Przedszkolaki potrafią się ogromnie ekscytować. Ta euforia sięga czasem granic naszej dorosłej wytrzymałości 😉 No cóż, tak właśnie pokazują nam swoje emocje. Dlatego nasz entuzjazm do nauki czytania powinien wyglądać bardziej tak jak naszych dzieci niż entuzjazm dorosłych. Gwarantuję, że nasz taki nawet czasem przekolorowany entuzjazm będzie dla naszego dziecka najlepszym motywatorem.

Jak sprawdzać postępy w nauce

W poradniku dołączony do zestawu czytamy: „Nie sprawdzaj swojego dziecka (…) Sprawdzanie jest stresujące. (…) Zamiast sprawdzać dziecko, zapewnij mu okazję do rozwiązywania problemów.” Powinnyśmy pozwolić wykazywać się wiedzą dziecku, ale jedynie, gdy ma na to ochotę. Zamiast sprawdzania zadajemy zagadki. Przykładowo pokazujemy dziecku dwie karty: „mama” i „tata” i pytamy: „gdzie jest mama”.

Wskazówka nr 1: Ucząc przedszkolaka czytania metodą Domana raczej nie powinniście mieć problemów w zauważeniem postępów w nauce. Dzieci w tym wieku chętnie czynnie biorą udział we wszystkim, również w sesjach. U nas Zosia po moim „Tu jest napisane” sama czytała wyrazy, które znała oraz sama robiła sesje młodszej siostrze (w artykule o nauce czytania niemowląt opiszę Wam dokładnej jak manewrowałam, by pogodzić naukę z przedszkolakiem i niemowlakiem).

Wskazówka nr 2: Jeśli dziecko przeczytało wyraz niepoprawnie, nie robimy wielkiego „halo” tylko zwyczajnie mówimy „tu jest napisane” oraz właściwy wyraz. Błędy są naturalne przy nauce, przyjmujmy je więc naturalnie. Podejście dzieci do popełnianych błędów często zależy od tego, jak na te błędy reagują rodzice, warto o tym pamiętać i mądrze do tego podejść.

Nauka czytania metodą Domana w praktyce

Dzień 1-5: kiedy pierwszych 5 wyrazów jest powtarzanych bez wprowadzania kolejnych:

– metoda działa!!!

– od drugiego dnia nauki mój przedszkolak zaczyna czytać wyrazy (wyręcza mnie w czytaniu, czyta wyraz po moim „tu jest napisane”, robi sesje czytania dla młodszej siostry i zabawek);

– zauważam, że kiedy dziecko jest bardziej zmęczone myli czasami wyrazy „brat” i „tata” w trakcie samodzielnego czytania; moja reakcja: zwyczajne powiedzenie „tu jest napisane” plus poprawny wyraz;

– czytanie nie ogranicza się do czytania z kart do nauki; dziecko samo odczytuje wyraz „tata” napisany małą czcionką w jakimś zeszycie zabaw ze szlaczkami;

– żadna z zabaw, w której dziecko demonstruje swoje umiejętności nie jest przeze mnie inicjowana, dostosowuję się do potrzeb dziecka, cieszę się ogromnie z tych umiejętności i to okazuję, ale nie stosuję presji;

Dzień 5-15 od tej pory codziennie wchodzi nowy wyraz:

– wyzwaniem w tym czasie jest kontynuowanie nauki, ponieważ powoli wygasają emocje, odpowiedzialne za początkową ekscytację, a za wcześnie mówić jeszcze o przyzwyczajeniu do codziennej zabawy w czytanie; na tym etapie musimy mobilizować nie tylko dzieci, ale i nas samych,

– codziennie pojawia się nowy wyraz i któryś ze „starych” wyrazów jest odkładany, jednak, kiedy zauważam, że któregoś dnia jest słabszy dzień (mniej skupienia, 2 zamiast 3 powtórzeń), powtarzam ten sam zestaw kolejnego dnia. Nie jest to co prawda zasugerowane w metodzie, ale u nas funkcjonuje, więc takie pauzy pojawiają się u nas od czasu do czasu

– im dłużej się uczymy, tym nowsze zabawy wymyślamy. Na przykład, przy czytaniu części ciała, ja mówię „tu jest napisane” i Zosia pokazuje wyraz z karty lub ja mówię „tu jest napisane” i sama pokazuję.

Tyle zdarzyliśmy w praktyce do tej pory, będę Wam dopisywać, jak idzie nam dalej, chcę jednak byście ten artykuł mogli przeczytać przed świętami i Nowym Rokiem. Przed świętami, bo uważam, że jest to jeden z najlepszych prezentów dla rodziców, którzy lubią czytać swoim dzieciom, spędzać z nimi czas i inwestować w ich wychowanie. Przed Nowym Rokiem, bo jeśli do świąt nie zdecydujecie się na czytanie metodą Domana, z całego serca życzę Wam, żeby było to Wasze postanowienie noworoczne 🙂