„Złodziej kolorów” Štěpán Zavřel. Wydawnictwo Tatarak.

Złodziej Kolorów Štěpán Zavřel Recenzja książki

„Złodziej kolorów” Štěpán Zavřel. Wydawnictwo Tatarak.

Jeśli szukacie nietuzinkowej opowieści dla przedszkolaków, która jest do tego pięknie zilustrowana, Wydawnictwo Tatarak przychodzi Wam z pomocą, gdyż w tym roku wydało w języku polskim kolejną wspaniałą książkę Štěpána Zavřela pod tytułem „Złodziej kolorów”. Jest to historia małego chłopca, który na swojej drodze odnajduje piękno, traci je, by potem, dzięki swojej wytrwałości, je odzyskać.

Fabuła książki.

Głównym bohaterem „Złodzieja kolorów” jest chłopiec o imieniu Pinin. Pinin bardzo lubi spacerować i pełen jest dziecięcej ciekawości. Pewnego razu zaczyna go interesować, co jest za wzgórzami, postanawia więc to sprawdzić. Droga Pinina zaprowadziła go do przepięknego ogrodu. W ogrodzie nie ma ludzi, ale są zwierzęta, kwiaty i drzewa. A wszystko jest niesamowicie kolorowe. Chłopiec spaceru po ogrodzie i podziwia go.

Ale w pewnym momencie, pojawia się pewien szary osobnik, który gąbką zbiera kolory do swojego worka. Złodziej kolorów chodzi po pięknym ogrodzie i kradnie kolory. Swoje barwy traci paw, rudziki, jezioro, wierzba, a nawet wulkan. Świat wokół Pinina szarzeje.

Chłopiec musi coś zrobić. Tylko co? Z pomocą przychodzi mu małpa, która mówi:

„Chłopcze, tylko ludzkie dziecko takie jak ty może zdjąć zaklęcie. Ale musisz zrobić coś takiego, czego mieszkańcy tego ogrodu nie potrafią!”

Pinin staje przed trudnym zadaniem, szczególnie, że, jak sam przyznaje, nie jest dobry w zagadkach. Mimo to, chłopiec nie poddaje się i próbuje różnych rzeczy. Na początku śpiewu, ale w ogrodzie słowik śpiewa piękniej od niego. Następnie próbuje biec, ale wyprzedza go źrebię. To zdecydowanie nie jest proste zadanie. Pinin zgaduje dalej.

UWAGA SPOILER!!!

O ile w video recenzji nie zdradziłam Wam w jaki sposób Pininowi udało się pokonać magiczne zaklęcie, to teraz mogę Wam napisać, że rzeczą, której nie potrafiło żadne zwierzę w ogrodzie, okazał się śmiech. Tak moi drodzy, śmiechem udało się Pininowi pokonać Złodzieja kolorów.

Z worka złodzieja wylatują kolory. Ale co to? Kolory nie wracają na własne miejsce. Koza robi się zielona, lisy – błękitne, jezioro – czerwone, a lew staje się niebieski. Wygląda na to, że problemy Pinina się nie kończą.

Trudno, chłopiec musi porozmawiać ze Złodziejem kolorów. Mężczyzna zgadza się pomóc chłopcu, pod warunkiem, że będzie mógł się od czasu do czasu kolorami pobawić. Okazuje się bowiem, że Złodziej kolorów tka z nich dywany, które my nazywamy tęczą. Wszystkie kolory wracają na własne miejsce.

Czego uczy książka:

Ciekawości świata. Gdyby nie ciekawość świata i chęć odkrywania nowych rzeczy, Pinin nigdy nie dotarłby do pięknego ogrodu i nie przeżył przygód.

Wytrwałości. Wytrwałość to cecha, której często brakuje dzieciom. Bywa, że dzieci niecierpliwią się i zniechęcają niepowodzeniami. Warto w takich chwilach przypomnieć im historię Pinina, który nie poddawał się i ciągle próbował dalej, aż mu się w końcu udało.

Kompromisu i wybaczania. Tego właśnie uczymy dzieci, gdy czytamy o tym, jak Pinin, chcą nie chcąc musiał porozumieć się ze Złodziejem kolorów, by barwy wróciły na swoje miejsce. Czasem warto wybaczyć i pójść na kompromis, by osiągnąć swój cel.

Kreatywności. „Złodziej kolorów” zachęca dzieci do sięgnięcia po kredki i farby. Narysujmy kolorowy ogród, narysujmy tęczę, pomieszajmy kolory. Pozwólmy naszej wyobraźni działać.