„Czy wróżka zębuszka istnieje?” Marta H. Milewska. Recenzja książki
„Czy wróżka zębuszka istnieje?” to jedna z książek z serii „Leon pyta” Wydawnictwa Tatarak. Serii idealnej dla dzieci w wieku 5+, 6+ i 7+, czyli tych, u których rozpoczyna się przygoda ze szkołą. W dziecięcym świecie jest to często czas, gdy opinia czy zdanie rodzica staje się tylko jednym z poglądów, a nie, jak do tej pory, prawdą absolutną. Dzieci zaczynają zadawać coraz trudniejsze pytania i proste odpowiedzi już im nie wystarczają. Pojawiają się pytania bardziej szczegółowe, bardziej transcendentalne oraz „ale, X powiedział, że …” czyli zdanie kolegów, które jest całkowicie odmienne od tego, co właśnie dziecku z całym przekonaniem wytłumaczył rodzic.
Myślę, że jednymi z najbardziej trudnych pytań dzieci w wieku wczesnoszkolnym są pytania związane z wiarą i mitami. Bo jakiejkolwiek odpowiedzi byśmy na nie nie udzielili, ma ona swoje następstwa. Czy utwierdzając dziecko w wierze w Mikołaja lub wróżkę zębuszkę nie dążymy ślepo w kierunku totalnej katastrofy: kiedy się okazuje, że zęby chowa mama, a ten pan w czerwonym płaszczu, przychodzący w Wigilię, to sąsiad? A może wychowując dziecko w świecie bez Mikołaja i wróżek, pozbawiamy go magii dzieciństwa? Jak to jest? A jeśli my na 100% wierzymy, a ktoś na 100% nie wierzy, co wtedy?
Z pomocą przychodzi nam właśnie książka Marty H. Milewskiej „Czy wróżka zębuszka istnieje?”. Z prawdziwą pomocą, gdyż pomaga ona zarówno tym, którzy we wróżkę wierzą, jak i tym, którzy są przekonani, że wróżka zębuszka nie istnieje. Wydaje się niemożliwe? A jednak…
Fabuła książki.
Głównym bohaterem książki jest ośmioletni Leon, który chodzi do drugiej klasy. Leonowi wypadły już cztery zęby. Kiedy wypadł mu pierwszy ząb, mama powiedziała, żeby zostawił go pod poduszką, gdyż w nocy przychodzi wróżka zębuszka, zabiera ząb i zostawia prezent. Wszystko się zgadzało, zęby znikały, a na ich miejscu pojawiały się samochodziki. Jednak, Leon, po tym, gdy wypadł mu czwarty ząb, postanowił sprawdzić, jak ta wróżka zębuszka w ogóle wygląda. Chłopak czuwał w nocy, aż w końcu pojawiła się w jego pokoju jakaś postać i kiedy udało mu się chwycić ją za rękę, okazało się, że to jest mama. Mama oczywiście zaprzeczyła, że podszywa się pod wróżkę, ale od tej pory Leon zaczął wątpić w istnienie wróżki zębuszki. Ale wiecie, Leoś to ciekawski dzieciak i lubi sprawdzać, czy dorośli mówią prawdę, a więc wpadł na pomysł, żeby przeprowadzić wywiady z różnymi dorosłymi i podpytać się ich, tak niby mimochodem, czy wróżka zębuszka istnieje.
To właśnie te wywiady składają się na główną część książki i mimo, że mają chłopcu jedynie pomóc odpowiedzieć na pytanie: czy wróżka zębuszka istnieje?, to stają się punktem wyjścia do rozważań na temat życia w ogóle. Dorośli opowiadają Leosiowi o swoim dzieciństwie, swoich kompleksach, emocjach, niedoskonałościach. Każdy wywiad zostawia nas z głęboką sentencją i zachęca do zastanowienia się nad kwestiami bardziej uniwersalnymi niż istnienie wróżek 🙂
Za co polubiliśmy tę książkę
Styl. Książkę rzeczywiście dobrze się czyta i widać, że nie jest to jakieś lanie wody, ale styl z humorem, a zarazem refleksyjny. Lubię czytać dzieciom książki dobrze napisane, bo oprócz tego, że opowiadają one historię, to oswajają dzieci ze stylem wypowiedzi, który cenię.
Mądrość życiowa. Sentencje pojawiające się w wywiadach Leona, takie jak: „To, czego pani tak w sobie nie lubiła, przyciągnęło panią do tego, co pani kocha.”, „wszystko, co jest w naszych myślach, a przy tym jest dobre i miłe, istnieje naprawdę”, czy chociażby, „jak komuś jest smutno, to nie ma, co udawać, że nie jest” to czyste złoto. Więcej tego typu książek poproszę.
„Zdania są podzielone” czyli podejście do różnych punktów widzenia. O tym pisałam, Wam już na samym początku recenzji. Ta książka nie promuje ani nie neguje żadnego podejścia do istnienia wróżki zębuszki. W podsumowaniu swoich wywiadów, Leon podkreśla, że zdania na ten temat są podzielone i sam wybiera sobie to, w co chce wierzyć. Takie podejście do dziecka, ukazuje ogromny szacunek dorosłych do młodszego pokolenia. Nie ma tu zmuszania do wiary czy niewiary, jest za to dyskusja, różne punkty widzenia i szansa dla dzieci na wybór podejścia, które jest im najbliższe.
OWACJE NA STOJĄCO dla autorki!!! A Wy, jeśli nie znacie serii „Leon pyta”, dorzucać do zamówień, proszę 🙂 W cyklu ukazały się również „Skąd się biorą dzieci?” (2019) oraz „Po co nam ta szkoła?” (2020), o których napiszę Wam jeszcze przed świętami 🙂
